ما نمیتوانیم چیری بالاتر از زندگی را بیافرینیم.

نمی توانیم دست هایی را که خنجر می زنند کوتاه کنیم.

نمیتوانیم دهان ها را ببندیم.نمیتوانیم قدمی به عقب 

بگذاریم و مسیر را تغیر دهیم.بعضی از ما آدمها حتی نمیتوانیم

مشت که میخوریم تلافی اش را جایی در کنیم یا با هر کسی شبیه 

خودش رفتار کنیم. ما تنها میتوانیم ذوست داشته باشیم.

میتوانیم عشق بورزیم به انگیزه های کوچک که درد های بزرگ مان 

پنهان اند. رنگ به رنگ تصویر هایی که در سرمان ه روز دوره میکنند...

(سید محمد مرکبیان)