من و همسرم و ثمره عشقمون سنان جانم

آدم فک می کنه چه خوبه که شبیه مردم دیگه شه. بعد میاد یه روزی، یه وقتی که میرسه به یه نقطه ای که می فهمه نمیشه . نمی تونه . نمی شه شبیه دیگرون شد . این نقطه نقطه ی لعنتییه تو زندگی آدم . یهو می بینه مردم هیچی نمی فهمن از آدم. آدم باهاشون به جایی رسیده که نمی شه جای دیگه ای باشه. آدم باهاشون حرف زده، باهاشون بوده و جزئی از آدم شدن و بعد که کنده می شن یه تیکه هایی از آدم رو با خودشون بردن ... دیگه نمی تونی شبیه خودت باشی . .